[26 พ.ค.2552] เรื่อง “ยาว ๆ” ของเรื่อง “สั้น ๆ” : twitter.com

ร้างลาไปนานจนบล็อกฝุ่นจับไปหมดแล้ว
ความจริงมีหลายเรื่องอยากเล่า
แต่ไม่มีโอกาสจรดปลายจวักทั้งสิบ
พิมพ์เรื่องโน้นนี้ให้อ่านฆ่าเวลากัน

ตั้งแต่เขียนบล็อกภายใต้ชื่อ “หลังข่าว” มาปีกว่า
ครั้งนี้ เพิ่งจะรู้สึกว่าเป็น “หลังข่าว” จริง ๆ
เพราะสิ่งที่กำลังจะเล่า เป็นเรื่องราวเบื้องหลัง
กว่าจะมาเป็นข่าว ที่ออกอากาศไปค่ำวันเสาร์ (23 พ.ค.52)

แต่ก่อนจะไปถึงข่าว
ผมขอพูดถึง “ส่วนเกิน” ก่อน

==========================================

บริการออนไลน์เดี๋ยวนี้มีหลากแบบหลายแนวคิด
บางอย่างดูแล้วต้องร้องอุทานออกมาว่า
“แม่เจ้าโว้ย คิดมาได้ยังไง”
และ Twitter .com ก็นับเป็นหนึ่งในบริการจำพวกนั้น
นอกจาก “แม่เจ้าโว้ย คิดมาได้ยังไง” แล้ว
ยังอุทานด้วยว่า “คิดมาทำไม” ด้วย

Twitter นิยามตัวเองว่าเป็น
การเขียนบล็อกกระจิริด หรือ micro-blogging
หมายถึงว่า บล็อกทั่ว ๆ ไปเขามีอะไร – เรามีน้อยกว่า

บล็อกทั่วไปเขียนกันแต่ละทียาวเฟื้อย (เหมือนบล็อกนี้)
แต่ทวิตเตอร์ให้เขียนแค่ไม่เกินครั้งละ 140 ตัวอักษร

หัวเรื่องที่เขียน ก็ไม่ต้องคิดมาก
ถ้าไม่รู้จะเขียนอะไร ก็ตอบคำถามเขาไป
“What are you doing?”
อย่างน้อยเราก็ต้องทำอะไรสักอย่างล่ะ
“อิ่ม” “หิว” “ง่วง” “ฟังเพลงปลุกใจ” “กรน” “เปล่า” ฯลฯ

ก่อนจะเขียน เราก็ต้องเข้าไปสมัครใช้บริการ
เลือก username ที่เราต้องการ
เช่น ของผมคือ yoware
เราก็จะได้ที่อยู่บล็อกเราเป็น twitter.com/yoware
และเริ่มเป็นพลเมือง Twitter-er เต็มขั้น

คนทวิตเตอร์เขาจะเรียกชื่อกันโดยมี @ นำหน้า
เช่น ถ้าจะเรียกผมก็ต้องใช้คำว่า  @yoware
น่าจะอ่านว่า “at-” นำหน้าเหมือนอีเมล์

กริยาการส่งข้อความออกไปจากทวิตเตอร์
เราเรียกว่า ทวีต (tweet) ตามศัพท์ที่เจ้าของเว็บเขาตั้งไว้

เราสามารถ Following  หรือ “ตามติด” คนที่เราสนใจ
ไม่ว่าเขา Update ข้อความอะไร
เราจะรู้สถานะของเขาด้วย
และในทางกลับกัน คนอื่นก็ “ติดตาม”
หรือเป็น Follower ของเราได้

คุ้น ๆ ไหมครับ ?
ความจริงแล้วก็เหมือนกับการอัพเดท  Status
ในโปรแกรมคุยอย่าง msn messenger

ภาพ : twitter.com/mcot

ผมคุยกับคุณศรีสุดา  (@sresuda)
ในรายการวิทยุ MCOT DOT NET (@mcot)
ว่าเจ้าทวิตเตอร์นี้เป็นเครื่องมือออนไลน์ที่เข้ามา
ทำหน้าที่แทนเรื่องอะไร ส่วนไหนของชีวิต

อย่างอีเมล์ ก็มาแทนจดหมาย
เว็บบอร์ดก็แทนกระดานข่าว

ก็ลงความเห็นตรงกันว่า ทวิตเตอร์
ไม่ได้มาแทนอะไรหรือส่วนใดเลย
ดังนั้น จึงเรียกได้ว่าเป็น “ส่วนเกิน”

มันเหมือนสมัยที่เพจเจอร์ หรือ มือถือเข้ามา
เหมือนกับสมัยที่รองเท้าเข้ามาเป็นครั้งแรก
ทวิตเตอร์วันนี้ จึงเป็น “ส่วนเกิน” ที่กำลังจะเป็น “ส่วนหนึ่ง”
ของคนบนโลกออนไลน์ในไม่ช้า

จุดเด่นมากประการหนึ่ง
คือสิ่งที่เรียกว่า เอพีไอ (API)
ไม่ใช่บริษัทน้ำมัน
แต่เป็นระบบที่ทำให้เกิดท่อสำหรับเชื่อมโยงข้อมูล
จากเว็บหนึ่งหรือซอฟต์แวร์หนึ่ง
ไปใช้กับเว็บอื่น ซอฟต์แวร์อื่น หรือเครื่องมืออื่น ๆ ได้ง่าย ๆ

ทวิตเตอร์ก็มีเอพีไอ และเอพีไอทำให้เกิดโปรแกรมสำเร็จรูป
ที่ทำให้การเล่นหรือใช้งานทวิตเตอร์ ไม่จำกัดแค่บนหน้าเว็บเท่านั้น
รวมทั้งยังทำให้ใช้งานได้ผ่านมือถือด้วย

นอกจากนั้น ยังมีคนนำไปประยุกต์รวมกับบริการอื่น ๆ
เกิดเป็นบริการใหม่ ๆ เช่น
twitpic (โพสต์ภาพ)
twittermap.tv (บอกว่าใครทวีตจากมุมไหนของโลก)

คงสมควรแก่เวลาที่จะจบเรื่องทวิตเตอร์

====================================================

หลัง วันที่มีข่าวสลด เด็กฆ่าตัวตาย
โดยอาจเพราะการถูกหักดิบบังคับเลิกเล่นเกมเป็นสาเหตุ
ผมได้รับมอบหมายให้หากรณีตัวอย่างในเรื่องนี้

ผมนึกถึงทวิตเตอร์เป็นอันดับแรก
ก็ไม่ได้มั่นใจอะไร เพียงแต่อยากพิสูจน์
ว่าสิ่งที่เราเรียกว่า “ส่วนเกิน” นั้น
พอจะทำประโยชน์อะไรได้บ้าง

ผมเขียนข้อความขึ้นทวิตเตอร์ แบบหว่าน ๆ

และอีกแค่ 3 นาที ก็มีข้อความแรกตอบมา

ภาพ : twitter.com/sinnottragedy

น้องเตย (@SinNotTragedy) คนนี้
เข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนได้อย่างไร ?

ไปดูย้อนหลังจากอีเมล์ พบว่าน้องเตย  Follow @mcot มาก่อน
ในช่วงปลายเดือนเมษายน จากนั้นก็มา Follow  ผมในวันที่ 21 พฤษภาคม
ดังนั้น เมื่อผมแปะข้อความใหม่ น้องเตยก็จะเห็นข้อความที่ว่าด้วย
และทำการตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

จากนั้น ผมพยายามติดต่อกับเตย
เพื่อตรวจสอบว่าเป็นบุคคลมีตัวตนจริงหรือไม่
ทั้งค้นหาใน facebook  การตามไปดูเว็บบล็อก
และขอคุยรายละเอียดทางโทรศัพท์
เนื่องด้วยเป็นที่ทราบอยู่แล้วทางทวิตเตอร์
ว่าผมเองเป็นผู้สื่อข่าว มีตัวตนอยู่จริง
จึงเป็นเรื่องไม่ยากนักในการประสานงาน

กว่าการพูดคุยจะเกิดขึ้นจนแล้วเสร็จ
ก็ล่วงเลยมาถึงบ่าย
บก.ตัดสินใจส่งทีมข่าวในพื้นที่จังหวัดปราจีนบุรี
ไปหาน้องเตยถึงบ้าน และไปหาแม่น้องเตยที่โรงเรียน
แทนที่จะเดินทางไปเอง
เพราะตั้งใจว่าจะให้ออกอากาศทันช่วงค่ำวันนั้น

ระหว่างรอภาพ
ผมก็ใช้ข้อมูลจากการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์
มาเขียนเป็นเรื่องเป็นราวก่อน
แล้วก็ไปอัดเสียง หรือ “ลงเสียง” ไว้
เตรียมพร้อมเมื่อภาพมาถึง
จะได้ส่งตัดต่อได้ทันที

แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน
ระบบการส่งภาพมีปัญหาติดขัดกะทันหัน
ไม่สามารถส่งภาพมาได้ทัน
ทั้งที่พยายาม และ รอกระทั่งหมดเวลาข่าว

ตามปกติ บางข่าวถ้าไม่ทันแบบนี้
อาจถึงขั้นไม่ได้ออกอากาศ หรือเรียกว่า “ยก”
แต่ บก.ข่าวภาคค่ำวันรุ่งขึ้น
ตกลงใจให้ข่าวนี้ไปออกแทน

ทำให้ท้ายที่สุดแล้ว
ผลจากทวิตเตอร์ ก็ออกมาเป็นเรื่องราว
ให้ข้อคิดกับหลาย ๆ คนได้สำเร็จ!

LINK : http://news.mcot.net/social/inside.php?value=bmlkPTMwNzYyJm50eXBlPWNsaXA=
หากอยากดูขั้นตอนการประสานงานของผมและน้องเตย
ลองค้นใน search.twitter.com ด้วยชื่อของเราสองคน
คือ yoware กับ sinnottragedy ครับ

หรือคลิกที่นี่ http://search.twitter.com/search?max_id=1917341504&page=3&q=yoware+sinnottragedy+

==============================

ผมพยายามนึกภาพเปรียบเทียบทวิตเตอร์กับชีวิตประจำวัน
และรู้สึกเห็นด้วยกับเพื่อนท่านหนึ่งบนทวิตเตอร์
ประมาณว่า

การ ใช้ทวิตเตอร์ก็เหมือนเข้าไปในงานสังสรรค์เลี้ยงรุ่น
เราพอใจจะเดินไปคุยเรื่องอะไรกับใครก็ได้
หรือจะยืนฟังเขาคุยกันเฉย ๆ ก็ได้
ถ้าเราอยากเปิดประเด็นอะไรก็พูดขึ้นมา
ใครอยากคุยต่อก็จะมาคุยเอง

พลังของทวิตเตอร์ไม่ได้อยู่ที่ตัวทวิตเตอร์เอง
แต่อยู่ที่ผู้ใช้งานหลายสิบล้านคนทั่วโลก
ทำให้เครื่องมือเล็ก ๆ กลายเป็น “ชุมชน” ที่เหนียวแน่นขึ้นได้

และเฉกเช่นเดียวกับชุมชนในโลกจริง ๆ หรือชุมชนออนไลน์ต่าง ๆ
ย่อมต้องมีด้านมืด ตามสภาพปรากฏของกลุ่มคนหลากหลาย
ทั้งการหลอกล้วงความลับ การหลอกลวงข้อมูล การกุเรื่อง
ซึ่งเรายังคงต้องมีความระมัดระวังในการใช้ทวิตเตอร์ด้วย

ขอ ปิดด้วยทวีตล่าสุดของคนที่มีสถิติทวีตมากที่สุดในประเทศไทย
เขาคือ @sugree