[22 พ.ย.2550] สำหรับคนที่มองหากล้องตัวใหม่…

หรือถ้าเป็นกล้องวีดิโอ ก็ต้องกล้องระบบ HD ความคมชัดสูง เผื่อเอาไว้ดูกับโทรทัศน์จอยักษ์ที่ราคาใกล้เคียงกับกระเป๋าสตางค์ของเรา เข้าทุกวัน

การเก็บภาพระบบดิจิตอลนั้นเป็นแนวโน้มอันเชี่ยวกรากที่ทำให้ทุักคนที่จะลงมา ในลำธารนี้ต้องเดินตาม ไม่ต้องใช้ฟิล์ม ใหม่โก้เก๋ ไม่ต้องมีข้าวของพะรุงพะรัง ทุกอย่างจบในกล้องตัวเล็ก ๆ ตัวเดียว

======================================================

ช่วงนี้ … ตามผมมาดูกล้องตัวนี้กันก่อนนะครับ คุ้น ๆ ไหม ว่าเคยเห็นที่ไหน…

กล้องนี้เป็นกล้องถ่ายภาพวีดิโอครับ เรียกว่า กล้องยี่ห้อ โบเล็กซ์ (BOLEX)

เห็นแล้วคงรู้สึกว่า โบร้าน โบราณ… ใครจะไปอยากใช้กล้องแบบนี้

แต่ดูภาพข้างล่างนี้เสียก่อน ว่าใครใช้…

พี่ท่านนี้เป็นเจ้าหน้าที่สำนักพระราชวัง ในกองงานส่วนพระองค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นะครับ ทำหน้าที่ถวายงานบันทึกภาพประวัติศาสตร์ต่าง ๆ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

ภาพเหล่านี้ไม่ใช่ถ่ายเมื่อ 10 ปีก่อน ผมเพิ่งถ่ายเมื่อ 15 ตุลาคม 2550 นี่เอง
ในระหว่างที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประทับแรมที่โรงพยาบาลศิริราช
ซึ่ง กล้อง BOLEX นี้ อยู่ระหว่างบันทึกภาพผู้ที่มาลงนามถวายพระพรครับ
ถ้าใครได้ไปลงนามถวายพระพร ก็อาจจะได้เห็นกล้องตัวนี้กันชัด ๆ ใกล้ ๆ

หลายท่านคงสงสัยว่า เหตุใดสำนักพระราชวังจึงยังใช้กล้องที่ดูไม่ทันสมัย
มาบันทึกภาพสำคัญต่าง ๆ ทั้งที่เทคโนโลยีปัจจุบันล้ำหน้าไปมากแล้ว
ผมได้สอบถามจากเจ้าหน้าที่สำนักพระราชวัง 2 ท่านที่ถือกล้องตัวนี้
ขอสรุปความรวมเรื่องราวเกี่ยวกับกล้องนี้มาเล่าให้ฟังนะครับ

กล้องโบเล็กซ์ เป็นกล้องภาพยนตร์ ใช้ฟิล์ม 16 มิลลิเมตร รุ่นเก่ามาก ๆ หลายสิบปีมาแล้ว
แต่ปัจจุบัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงยังโปรดให้ใช้กล้องรุ่นนี้
เพราะการเก็บภาพเป็นฟิล์มจะมีความคมชัด และเก็บได้นานกว่าเทปวีดิโอมาก

ที่สำนักพระราชวัง มีห้องสำหรับเก็บฟิล์มนี้โดยเฉพาะ เป็นห้องปรับอากาศอย่างดี

ปัจจุบันยังพอหาซื้อฟิล์มนี้ได้จากบริษัทผู้ผลิตในสวิสเซอร์แลนด์
และทางผู้ผลิตทราบด้วยว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของประเทศไทยทรงยังใช้ อยู่

ฟิล์มราคาม้วนละพันกว่าบาท ความยาวถ่ายได้ประมาณ 5 นาที
ในการถ่ายไม่ต้องใช้ไฟฟ้า เป็นระบบไขลาน และเหนี่่ยวไกยิงให้ฟิล์มหมุน

ก็ถือว่าใช้คำว่า “ยิงภาพ” ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ

ปัจจุบัน ที่สำนักพระราชวังมีกล้องรุ่นนี้อยู่ 7 ตัว ใช้ในพระราชกรณียกิจต่าง ๆ
หากเสียหายชำรุด ไม่สามารถหาอะไหล่ได้ง่ายนัก
จะอาศัยส่งไปให้ผู้เชี่ยวชาญซ่อมแซม หรือสร้างอะไหล่มาทดแทน
ผมได้เข้าหาข้อมูลในเว็บไซต์เพิ่มเติม ก็พอได้ทราบถึงความเก่าแก่ของกล้องนี้
กล้องรุ่นนี้คือ BOLEX  H16 SBM ผลิตเมื่อปี 1971 ก็เท่ากับประมาณได้ว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงใช้งานกล้องตัวนี้มาเกือบ 30 ปีแล้ว

ประวัติของ BOLEX H16 SBM
http://www.city-net.com/~fodder/bolex/history/h-16sbm.html
http://www.bolex.ch/NEW/?p=9

เว็บไซต์ของ BOLEX
http://www.bolex.ch

(ขอขอบคุณ พี่ ๆ สำนักพระราชวังที่เล่าเรื่องราวดี ๆ ให้ฟัง
และขออภัยที่ผมมิได้ถามชื่อพี่ไว้ จึงไม่ได้กล่าวถึงครับ)

เรื่องนี้ทำให้ผมตระหนักว่า
การใช้ทรัพยากรให้ “คุ้มค่า” นั้นเป็นอย่างไร
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ “ความใหม่” “ความเก่า” หรือ “สมัยนิยม”
แต่อยู่ที่ว่า “ประโยชน์สูงสุด” นั้นคืออะไร

คำถามที่อยากฝากไว้ให้ตัวเองได้คิด
เหตุใด “กล้อง” จึงเป็นสิ่งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ทรงมีไว้ในพระหัตถ์ แม้ในกาลที่เสด็จฯ ออกจากโรงพยาบาล
เราให้ความสำคัญกับ “ภาพ” และ “ประวัติศาสตร์” มากเพียงพอหรือไม่ก่อนจากกัน ทิ้งท้ายด้วยภาพวีดิทัศน์ การใช้งานกล้องตัวนี้ครับ…

[googlevideo=http://video.google.com/googleplayer.swf?docId=-7424218093776656612]

แล้วก็วันเดียวกัน มีน้อง ๆ จากโรงเรียนคนตาบอดมาร้องเพลงถวายพระพร
ผมเสียดายที่บันทึกภาพไว้ได้ไม่ครบ แต่ก็พอทำให้ทราบและซาบซึ่ง
ถึงความจงรักภักดีของเด็ก ๆ เหล่านี้ครับ…

[googlevideo=http://video.google.com/googleplayer.swf?docId=6731194691583320400]