ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณสำนักช่างสิบหมู่ กระทรวงวัฒนธรรม
แถว ๆ ศาลายา พุทธมณฑลสาย 5
เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพอาคารทั้งหมดมาให้ชม
ถ้าได้ไปอีก จะนำรูปมาใส่เพิ่มนะครับ
ด้านหน้าเป็นอาคารสีเหลืองเขียนว่าภาพยนตร์เสียง…
ด้านข้างเป็นโบกี้รถไฟ
จอดอยู่ใกล้สถานีรถไฟชื่อ ศินีมา (CINEMA)
มีโรงภาพยนตร์ชื่อ ศรีศาลายา
ซึ่งทางหอภาพยนตร์ฯ จะนำภาพยนตร์ไทยเก่า ๆ
มาจัดกิจกรรมและฉายให้หวนรำลึกกัน
เข้าใจว่าล่าสุดเพิ่งจะจัดกิจกรรมรำลึก 100 ปีชาตกาล
ของ “รัตน์ เปสตันยี” บุคคลสำคัญของวงการภาพยนตร์ไทย
ในประวัติของท่าน ที่ผมถ่ายภาพมาให้อ่านกันนี้
ทำให้ทราบว่า “รัตน์” เป็นคนไทยคนแรกที่สร้างหนัง
และส่งไปประกวดคว้ารางวัลจากต่างประเทศกลับมา
โดยเฉพาะหนังเรื่อง “สันติ-วีณา” ที่คว้ารางวัลจากโตเกียว
มาถึง 3 รางวัลใหญ่ แต่เสียดายที่ฟิล์มหนังที่สมบูรณ์ของเรื่องนี้
หายไปจากประเทศไทยแล้ว เหลือความหวังเล็ก ๆ
จากสายหนัง ที่ซื้อไปฉายที่จีนกับรัสเซีย
อาจจะยังหลงเหลืออยู่บ้าง
“รัตน์” ยังเปิดโรงถ่ายภาพยนตร์เสียงแห่งแรก “หนุมานภาพยนตร์”
ที่ถนนวิทยุ กรุงเทพฯ เมื่อปี 2496 “รัตน์” ยังต่อสู้เรียกร้องเพื่อวงการ
จนเกือบจะได้ “เมืองอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทย” ตั้งขึ้นที่บางแสน
และลมหายใจสุดท้ายของ “รัตน์” ยังหมดลงขณะที่เขาขึ้นพูด
ที่เวทีสมาคมผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์แห่งประเทศไทย
…ระหว่างที่ชมนิทรรศการภายในล็อบบี้ของ “ศรีศาลายา” อยู่นั้น
ผมเห็นเครื่องฉายหนังเครื่องเก่าตั้งอยู่
ถ้าเป็นเครื่องฉายหนังอย่างเดียว ผมเห็นมาเยอะแล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องรุดเข้าไปจ้องมองใกล้ ๆ
เป็นข้อความกลับด้านชิ้นหนึ่งที่เสียบไว้ที่ตัวเครื่องฉาย
มันช่างทำให้รำลึกบรรยากาศเก่า ๆ ขึ้นมาได้พลัน…
อ้อมไปถ่ายจากด้านหลัง…
ถ้ายังอ่านยาก…กลับหัวให้อ่านเลยครับ
——————-=====================——————================————=——–=—=-=
ผมรู้สึกตลอดเวลาที่อยู่ในบริเวณของหอภาพยนตร์แห่งชาติ
ทำไมผมไม่ได้มาที่นี่ตั้งแต่ก่อนหน้านี้…ทั้งที่ผมสนใจวงการภาพยนตร์
เป็นความรู้สึกว่าทำไมที่นี่ถึงอยู่ห่างไกล ทั้ง ๆ ที่มีเรื่องราวดี ๆ
เป็นประโยชน์สำหรับคนรุ่นหลัง ๆ อย่างเรา
เป็นความรู้สึกว่า อยากให้มีคนเหลียวแลที่นี่มากขึ้นกว่านี้
ที่นี่ไม่ได้เก็บแต่ภาพหนังไทยบันเทิงอย่างที่บางคนคิด
แต่ยังมีภาพยนตร์จากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่กล่าวได้ว่า
หากเราไม่ได้ชมภาพเหล่านั้น เราจะไม่มีวันได้สัมผัสความรู้สึก
อันทรงคุณค่าเช่นนั้นเลย
นี่เป็นอาคารที่อยู่ด้านหลังนะครับ เข้าใจว่าเป็นสำนักงาน
แวะไปหาคนรักภาพยนตร์และสัมผัสความรู้สึกดี ๆ ที่นั่นบ้างนะครับ
หอภาพยนตร์แห่งชาติ กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม
http://www.nfat.org/
ปล.สำหรับท่านที่ติดตามเรื่อง “เพิ่งจะรู้ว่าสิงคโปร์…”
ก็ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
เพราะว่าเรื่องยังไม่จบตอนนี้
ผมยังเขียนต่อนะครับ เนี่ยกำลังเขียนตอนที่ 4 อยู่ิยิก ๆ เลย…
^_^ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและคำติเพื่อก่อทุกชิ้นครับ
